Bugün yine kara kuzularla çok güzel vakit geçirdik. Geçen haftanın aktivitelerine ek olarak bu hafta değerlendirme yapıyoruz. Yani çocuklarla teker teker masada oturup, söylediğimiz harfleri bize göstermelerini istiyoruz. Daha sonra sayıları koyuyoruz masaya ve sorduğumuz sayıları bulmalarını istiyoruz. Sonra renkleri, sonra da şekilleri. En son çocuklara bir kağıt veriyoruz ve önce isimlerini yazmalarını, sonra bir insan çizmelerini, en son da çizdikleri insanın vücudunda ve kendi vücudumuzdaki yerleri göstererek isimlerini söylemelerini istiyoruz. Kağıtlarda bildikleri ve bilmedikleri her şeyi işaretliyoruz. Her üç ayda bir bunu yaparak çocukların gelişimini takip edip raporluyorlarmış. Türkiye’de böyle şeyler yapılıyor mu bilmiyorum ama ben bu ölçme yöntemini çok beğendim.

Onun dışında öğleden sonra gittiğimiz evde çocukların ödevlerini bitirdikten sonra origami yaptık. Bu haftanın planını ben hazırladığım için hem Türkiye’den getirdiğim malzemeleri kullanıyorum, hem de gelmeden önce çalıştığım konuları uyguluyorum. Çocuklar zaten öyle tatlılar ki, onlar için yeni olan her şeye bayılıyorlar. Çalışırken, oynarken sürekli temas halindeyiz. Sarılıyorum, dokunuyorum, seviyorum onlarla olmayı.

Şu kızların saçlarını görüyor musunuz? Burada dikkat ettiğim bir diğer şey ise örgü sandığımız saçların hemen hemen hepsinin yapma olduğu. Sadece kafaya yapışık olarak örülenler gerçek. Öyle ince telli ve cansız saçları var ki, ya kızların saçlarını traşlıyorlar ya da dibinden kesip ucuna yapma saçı bağlıyorlar. Resimlerde gördüğünüz tüm saçlar yapma. Dokununca ve dibine dikkatli bakınca anlaşılıyor. Yapma saçları yıkayamadıkları için kuru şampuan kullanıyorlar. Tabi bu onları bir süre idare ediyor, sonra çıkarıp yıkanıp bir daha taktırıyorlar. Onları görünce kendi saçlarımı daha çok sever oldum. Saç açısından zor bir hayatları var gerçekten de.

Bugünkü çalışmalarımız bittikten sonra eve geldik ve gönüllülük süresinin ortasında olan üç kişiyi Dan odaya çağırarak bizimle kısa bir değerlendirme toplantısı yaptı. Bilgisayarından bir sürü soru sordu bize ve cevaplarımızı not aldı. Evin temizliği, güvenliği, yemeklerin lezzeti, çalışanların davranışları, okuldaki öğretmenlerin davranışları, başvurumuz sırasında aldığımız hizmet, projelerin amaçlarının anlaşılabilirliği, kendimizi ne kadar ait hissettiğimiz vs vs. Bir sürü soru. Hiçbirimiz bir tanesine bile negatif görüş vermedik, her şeyi o kadar planlı ve güzel yürütüyorlar ki söylenecek söz yok. Ben sadece böcekleri söyledim, Dan de bazı yerlerde ilaç olduğunu ama yenileyeceklerini söyledi.

Akşam evde yine kağıtlar oynandı, muhabbetler edildi. Aa bu arada sabah kanepede Jennifer’a kriket sopasını vererek onu öldürmeyi başardım. Bir sonraki kurbanım Amy, evin dış kapısının önünde ona tuvalet kağıdı vermem lazım. Bu biraz daha zor bir hedef. Evdeki ölü sayısı gitgide artıyor, bakalım daha ne kadar dayanabileceğim..